103

نرمی دستانت
از فراز زمان
فراز دریاها و دودها
فراز بهاران
پروازکنان سررسیدند
و زمانی که بر سینه ام نهادی شان
شناختم
آن دو بال زرین کبوتر را
آن خاک رس را
آن رنگ گندم را ...

هوا را از من بگیر خنده ات را نه / پابلو نرودا / احمد پوری

هیچ نظری موجود نیست: