من تنها می مانم تا جواب را پیدا کنم. اعداد حالا معنایی ندارند. معنا رفته است. ساعت تیک تاک می کند. دو عقربه دو همراهند که بیابان را می پیمایند. خط های سیاه صفحه ساعت واحه های سبزند.عقربه بلند پیش پیش راه افتاده تا آب پیدا کند. آن دیگری سراپا درد در میان سنگ های داغ بیابان تلو تلو می خورد. در بیابان خواهد مرد.
ویرجینیا وولف / موج ها / مهدی غبرایی
ویرجینیا وولف / موج ها / مهدی غبرایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر