470

بگذازید به میز دست بزنم - این طور - و حس زمان را بازیابم. بوفه ای پر از تنگ های کوچک؛ سبدی پر از نان؛ بشقابی موز.این ها صحنه هایی آرام بخش اند. اما اگر داستانی در بین نباشد، چه پایانی خواهد بود، یا چه آغازی؟

ویرجینیا وولف / موج ها / مهدی غبرایی